maandag 14 mei 2012

Hoe het begon...

Ik ben beginnen lezen in het boek Triskellion.Tot nu toe vind ik het een heel spannend boek.Ook al staan er enkele moeilijke woorden in.Daardoor leer je wel veel woorden bij.Er stond zelfs een woord in ik heb moeten opzoeken op internet.Het woord gepotdekselde.
Potdekselen: Planken voor een schutting, een schuurdak, een gevelvoorschot over elkaar spijkeren, ongeveer op de wijze van dakpannen of schubben (geschubd).

Het boek gaat eigenlijk over een tweeling, Rachel en Adam, die naar hun oma (granny) moeten omdat hun ouders ruzie hebben en dus waarschijnlijk gaan scheiden.
Daar doen de bewoners nogal vreemd, afstandelijk tegen hun.
Ook komen ze redelijk vaak een speciaal teken tegen.
Een triskelion, ontdekken ze niet zo veel later.
Als ze vragen wat dat teken eigenlijk is of wat het te betekenen heeft wil niemand het zeggen.
Ik vind dat de schrijvers daardoor goed de spanning opbouwen omdat je graag wilt weten wat dat teken in het verhaal doet en waarom de bewoners er niets over willen zeggen.

Later ontmoeten ze een jongen, Gabriël, die zich heel vreemd gedraagt.
Maar Gabriël, heeft net als de tweeling, de gave gedachten te kunnen lezen.
Dat vind ik wel leuk, want de drie kinderen kunnen zo met elkaar communiceren zonder dat ze iets zeggen.

Zo is het ook gebeurd dat de tweeling weg wou gaan en de trein nam.
Maar toen ze nog maar net vertrokken waren moesten ze terug omdat er een boom over de treinrails lag.
Toen ze terug in het station van Triskellion, het dorpje waar hun oma woont, waren, zag Rachel Gabriël.
En hoewel Rachel de lippen van hem niet zag bewegen en de trein geluiddicht was, hoorde ze Gabriël zeggen: "Jullie dachten toch niet dat je er zo makkelijk vandoor kon gaan?"
Dit stukje vindt ik vreemd, omdat het precies lijkt alsof Gabriël hen hier wil houden.


IK kan niet wachten om verder te lezen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten