Er komt een filmploeg naar Triskellion.
Ze gaan er graven onder de triskelion van krijt.
Ze vragen aan Adam en Rachel of ze hen wat meer uit leg willen geven tijdens hun tv-show.
'Jullie zijn precies wat ik zoek. Twee spraakzame, mediavriendelijke archeologiefans. Jullie weten alle twee het een en ander en doen het alle twee vast goed op tv.'
'Op tv?' zei Rachel bedremmeld. 'O nee, dat kan ik niet.'
'Natuurlijk wel...'
Rachel schudde haar hoofd. 'Vergeet het maar.'
Laura haalde teleurgesteld haar schouders op.
'Sorry', zei Rachel.
Laura wende zich tot Adam. 'En jij?' vroeg ze glimlachend.
Adam werd weer rood. 'Tuurlijk', zei hij. 'Waarom niet?'
Ik vraag me bij dit stukje wel af waarom ze niet op tv wil komen. Ik hoop dat ik dat nog ergens in het boek te weten zal komen.
In het stukje dat ik juist heb gelezen zit er toch wel een beetje romantiek. De liefde is tussen commodore Wing en de granny van de tweeling.
In de duisternis boog commodore Wing zich naar voren en kuste Celia Root zacht op haar kruin.
In dit boek is er dus liefde tussen volwassenen en ook kinderen van veertien jaar. Dat vind ik wel leuk aan het boek omdat er niet overdreven veel liefde in is. Liefde is maar een bijzaak in dit boek.
Wat zou de filmploeg vinden? En wat gebeurd er dan met het dorp?
Hopelijk kan ik snel verder lezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten